Doe maar lekker gewoon

Vroeger....ja vroeger... dan ging je gewoon. Of het regende of niet. Toen móest je wel, anders werd je er zomaar afgepeerd. En als je dan nog 60 kilometer steendood en kei-alleen de rest van het rondje moest afleggen, ja dan wist je het wel. De volgende keer, train ik wat harder!

Met weemoed denk ik ook terug naar Italë. Dat prachtige weer, die heerlijke geuren.... een fietsland bij uitstek. Niet omdat de infrastructuur daar op aangepast is, wel omdat de italianen fietsminded zijn. In kleine dorpen komen ze aanlopen, als je pauzeert, en beoordelen ze je materiaal. Jaja.... tis geen Campagnolo maar Shimano is ook goed hoor! En ja...tis geen Colnago maar een Focus is ook toppie! Si.... carbonara!

Gelukkig is de smaak voor wat betreft de kleding ook naar het noorden doorgesijpelt is. Daar waar men eerst pleegde te fietsen in geitenwollen sokken, shirt met sponsor A, broek met sponsor H en dan nog het liefst in kleuren die het haten om bij elkaar gezien te worden. Ja, men heeft veel geleerd van de italianen. En de italianen hebben op hun beurt weer veel geleerd van de Japanners. De Japanners met hun ongelooflijk gevoel voor verbetering en innovatie. Kijk maar naar het verloop van de buiscommandeur naar het geintegreerde schakelmechanisme. Ik weet nog goed dat ik vóór elke bocht op gevoel de rechtercommandeur zocht. Die zat dan ergens tussen je bidon en je voorwiel. Terugschakelen, aanzetten, weer die commandeur opzoeken en op gevoel doorschakelen want van indexen was toen nog geen sprake. Dáár begon Shimano dus mee. En als ik dan nu mijn Focus zo eens bekijk en wat terugmijmer dan denk ik, ja....volgende week...dan start ik weer!